De Chileense dichter Pablo Neruda schreef op 20jarige leeftijd een gedicht over stilte.
Luister naar de prachtige melodie van het gedicht.
En lees hieronder de vertaling:
Ik hou ervan als je stil bent want dan ben je als afwezig en hoor je me van ver en mijn stem raakt je niet Het lijkt of je ogen weggevlogen zijn en het lijkt of een kus je mond heeft gesloten
Omdat alle dingen vol zijn van jouw ziel rijs je op uit de dingen, vol van mijn ziel. Vlinder van dromen, je lijkt op mijn ziel en je lijkt op het woord melancholie.
Ik hou ervan als je stil en als op afstand bent. en als je lijkt te klagen, koerende vlinder. En je me hoort van ver en mijn stem bereikt je niet: laat me dan zwijgen met de stilte die van jou is.
Laat me met je praten met die stilte van jou, helder als een lamp, eenvoudig als een ring. Je bent als de nacht, stil en met sterrenbeelden, jouw stilte is van een ster, zo ver en eenvoudig.
Ik hou ervan als je stil bent want dan ben je als afwezig. Ver en smartelijk alsof je was gestorven. Dan is een woord, een glimlach genoeg. En ik ben blij, blij dat het niet waar is.